«...Όσο για το δικό μας Πάσχα…Ανήμερα φτάσαμε στην Αλεξάνδρεια. Πρώτη φορά που λυπόμουνα γιατί ταξιδεύω. Δε μας έλειπε τίποτε από το τραπέζι. Μονάχα το κέφι. Πάλι, για πρώτη
φορά στη ζωή μου στενοχωρήθηκα με τις αισχρές ιστορίες που συνηθίζουνε
οι ναυτικοί στο τραπέζι. Ήθελα να ’μουνα στην Αθήνα να πάμε μαζί μια
βόλτα στις εκκλησίες. Είχα ένα κέφι για κλάματα…»
Καββαδίας, Ν., (2011). Γράμματα στην αδερφή του Τζένια και στην Έλγκα (σελ. 161-162). Αθήνα: Άγρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου