Πούσι-Νικολέτα Α.

Πούσι (Πούσι)

Στὴν Ἑλένη Χαλκιούση

Ἔπεσε τὸ πούσι ἀποβραδὶς
-τὸ καραβοφάναρο χαμένο-
κ᾿ ἔφτασες χωρὶς νὰ σὲ προσμένω
μὲς στὴν τιμονιέρα νὰ μὲ δεῖς.

Κάτασπρα φορᾶς κ᾿ ἔχεις βραχεῖ,
πλέκω σαλαμάστρα τὰ μαλλιά σου.
Κάτου στὰ νερὰ τοῦ Port Pegassu
βρέχει πάντα τέτοιαν ἐποχή.

Μᾶς παραμονεύει ὁ θερμαστὴς
μὲ τὰ δυό του πόδια στὶς καδένες.
Μὴν κοιτᾶς ποτέ σου τὶς ἀντένες
μὲ τὴν τρικυμία· θὰ ζαλιστεῖς.

Βλαστημᾶ ὁ λοστρόμος τὸν καιρὸ
κ᾿ εἶν᾿ ἀλάργα τόσο ἡ Τοκοπίλλα.
Ἀπὸ νὰ φοβᾶμαι καὶ νὰ καρτερῶ
κάλλιο περισκόπιο καὶ τορπίλλα.

Φύγε! Ἐσὲ σοῦ πρέπει στέρεα γῆ.
Ἦρθες νὰ μὲ δεῖς κι ὅμως δὲ μ᾿ εἶδες
ἔχω ἀπ᾿ τὰ μεσάνυχτα πνιγεῖ
χίλια μίλια πέρ᾿ ἀπ᾿ τὶς Ἐβρίδες.

Άγνωστες λέξεις

• πούσι: ομίχλη, καταχνιά
• καραβοφάναρο: το πλοίο που χρησιμεύει ως πλωτός φανός, αγκυροβολημένο κοντά σε υφάλους, ναυάγια και άλλα επικίνδυνα σημεία, τα οποία επισημαίνει την ημέρα με επιγραφή στα πλευρά του και τη νύχτα με φανάρι· παλιότερα, ειδοποιούσε με ηχητικό σήμα, όταν είχε ομίχλη
• τιμονιέρα: ο θάλαμος πηδαλιουχίας, όπου βρίσκεται η ρόδα του τιμονιού του πλοίου, διαμέρισμα χαρτών στο πίσω μέρος της γέφυρας
• σαλαμάστρα: μακρύ σκοινί πλεγμένο από νήματα
• Port Pegassu: κόλπος στα Ν του νησιού Stewart στη Νέα Ζηλανδία
• θερμαστής: ανήκει στο κατώτερο πλήρωμα μηχανής του πλοίου. Είναι ο επιφορτισμένος με το άναμμα του ατμολέβητα και την παρακολούθησή του
• καδένα: αλυσίδα (π.χ. της άγκυρας)
• αντένα: κεραία πλοίου, ξύλινο στοιχείο κάθετα τοποθετημένο στο κατάρτι, στο οποίο κρεμιέται πανί ή σημαία
• λοστρόμος: ο πρώτος υπαξιωματικός του πληρώματος, ο ναύκληρος των εμπορικών πλοίων
• αλάργα: μακριά
• Τοκοπίλλα: λιμάνι στη Χιλή
• περισκόπιο: οπτικό όργανο, με το οποίο μπορεί κανείς να παρατηρεί τον ορίζοντα από χαμηλό και περίκλειστο χώρο
• τορπίλλα: υποβρύχιο αυτοκινούμενο βλήμα, που ανατινάζει ό,τι χτυπήσει
• Εβρίδες: αρχιπέλαγος Δ της Σκωτίας

Σχόλια


Στην αρχή ο ποιητής γράφει για το καράβι, το οποίο πλέει μέσα στην ομίχλη και για μια γυναίκα, που τον «επισκέπτεται» στο πίσω μέρος της γέφυρας. Η γυναίκα είναι ντυμένη με κάτασπρα ρούχα, αλλά είναι βρεγμένη από τη θάλασσα και με τα μαλλιά της μπορεί να πλέξει σκοινί. Στη συνέχεια, αναφέρει ότι είναι λογικό, επειδή στο Port Pegassu βρέχει πάντα τέτοια εποχή. Ο θερμαστής έχει τα πόδια του στις αλυσίδες του πλοίου και τους παραμονεύει. Μετά, συμβουλεύει τη γυναίκα, που τον επισκέφτηκε να μην κοιτάει τις κεραίες, γιατί με την τρικυμία θα ζαλιστεί. Τέλος, ο ποιητής συνειδητοποιεί ότι είναι πολύ μακριά από την Τοκοπίλλα και διώχνει την αγαπημένη του, λέγοντάς της ότι πήγε να τον δει, αλλά δεν τον είδε, διότι αυτός έχει πνιγεί χιλιόμετρα μακριά της.

Ξέμπαρκοι

Μαρίζα Κωχ